Η διαδικασία εστίασης, δεν περιορίζεται στην επαφή με τα συναισθήματα και στη νοηματοδότηση παλιών εμπειριών, αλλά επεκτείνεται στην αλλαγή θέασης του παρελθόντος και στη βιωματική αλλαγή του παρόντος και πιθανόν και του μέλλοντος.
Ο σπόρος για αλλαγή υπάρχει σε κάθε άνθρωπο, όπως και γενικότερα σε κάθε ον, υπάρχει η πιθανότητα κάτι να αναπτυχθεί και να εξελιχτεί σε κάτι διαφορετικό μέσα σε μια ανεμπόδιστη ροή. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα να τελματωθεί μια διαδικασία εξέλιξης, λόγω κάποιου εμποδίου. Ο Gendlin στο «μοντέλο διαδικασίας» (2012), υποστηρίζει ότι όταν το περιβάλλον δεν βοηθάει να εκφραστεί το βίωμα που ενέχεται σωματικά, τότε το σώμα συνεχίζει να «υπονοεί» (is implying) το κομμάτι της διαδικασίας που δεν προχώρησε, μέχρι να βρει έναν τρόπο να προχωρήσει. Ακόμα όμως και στις περιπτώσεις που κάτι μπλοκάρει τη διαδικασία, υπάρχει κάτι που συνεχίζει να ενεργεί μέσα στον οργανισμό, η κινητήριος δύναμη που θα μπορούσε να τον προάγει μπροστά. Το ζων σώμα γνωρίζει τι είναι καλύτερο για το ίδιο. Ακόμα και όταν βρισκόμαστε σε μια «κολλημένη» κατάσταση, μέσα στην ίδια αυτή κατάσταση ενέχεται υπόρρητα αυτό που θα την απελευθέρωνε» (Purton 2016, σ. 110). Μέσω της διαδικασίας εστίασης μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με αυτό που γνωρίζει το σώμα μας, αυτό θα μας βοηθήσει να προαχθούμε μπροστά (carrying forward) προς αυτό που ο Gendlin ονομάζει «κατεύθυνση του φρέσκου αέρα» (Purton 2016, σ. 149).
Η βιωμένη αλλαγή έρχεται όταν επιτευχθεί η αποτελμάτωση, αποκατασταθεί η ροή του βιώματος και συμβολοποιηθεί με έναν κατανοητό τρόπο στον εστιαζόμενο έτσι ώστε να την νοιώθει την αλλαγή σωματικά.
Σχετική βιβλιογραφία.
Gendlin, E.T. (2012). Process generates structures: Structures alone don’t generate process. The Folio: Α Journal for Focusing and Experiential Therapy n.23, p.3-13.
Purton ,C. (2004). Προσωποκεντρική Θεραπεία. H Focusing – βιωματική προσέγγιση. Αθήνα: Ελληνικό Κέντρο Focusing.
